Mənim Mübarizəm 4

Mənim günahım odur ki, bütlərə inanmıram. Bu adamları oxumuşam və o dəqiqə görmüşəm ki, əldəqayırma, mənasız, ədəbiyyata dəxli olmayan adamlardır. Düzdür, mənasız adam çoxdur. Hamısıyla dava etməyə nə güc çatar, nə də vaxt. Lakin bu mənasız adamlar özlərini həqiqi sənət adamı, dissident, ictimai-siyasi xadim kimi təqdim edəndə və bir dəstə adamın da onlara qoşulub sevinərək çalıb-oynadığını görəndə zövqsüzlüyün təntənəsindən ürək bulanır. Buna da bir təhər dözmək olar. Onlar sinələrinə "satılıram” yazıb bazara tək özlərini deyil, Rəsulzadəni, Mirzə Cəlili, Sabiri, Üzeyir Hacıbəyovu, Mikayıl Müşfiqi, Hüseyn Cavidi də çıxaranda bu saxtakarlıq havasında boğulursan, heç olmasa, özün-özünü xilas etmək üçün bir yazı yazırsan. Bu isə adamlarda “təkrarçılıq edirsən" qınağının yaranmasına səbəb olur. Adamın üzünə deyirlər. Bildik də, nə təkrarçılıq edirsən? Bəs siz təkrarçılıq etmirsiniz? Nə düzəldi ki, bunu görmədik? Bu mənada mədəniyyət müxalifətində olmaq daha çətindir.